قالب گیری ارتودنسی چگونه‌ انجام می‌شود ؟

انواع قالب گیری ارتودنسی

قالب گیری ارتودنسی اولین قدم در فرآیند ارتودنسی است که در آن متخصص ارتودنسی از دندان ها و لثه های شما قالب دقیقی تهیه می کند. این قالب مبنای ساخت ابزارهای ارتودنسی مانند بریس ها، پلاک ها و سایر تجهیزات لازم برای جابجایی دندان ها و مرتب کردن آنها خواهد بود.

دو نوع اصلی قالب گیری ارتودنسی وجود دارد:

1. قالب گیری سنتی:

در قالب گیری سنتی، از مواد قالب گیری مانند گچ یا آلژینات استفاده می شود. متخصص ارتودنسی ابتدا دهان شما را با آب گرم می شوید و سپس مواد قالب گیری را در یک سینی مخصوص مخلوط می کند. سپس سینی حاوی مواد قالب گیری را روی دندان های شما قرار می دهد و از شما می خواهد تا چند دقیقه بدون حرکت بمانید تا مواد سفت شود.

2. قالب گیری دیجیتال:

در قالب گیری دیجیتال، از اسکنرهای سه بعدی برای ایجاد تصاویر دقیق از دندان ها و لثه های شما استفاده می شود. این تصاویر سپس به صورت دیجیتالی به یک مدل سه بعدی تبدیل می شوند که مبنای ساخت ابزارهای ارتودنسی شما خواهد بود. نوع قالب گیری ارتودنسی که برای شما مناسب است به عوامل مختلفی از جمله بودجه، در دسترس بودن و ترجیحات شما بستگی دارد. اگر به دنبال روشی راحت تر و دقیق تر هستید، قالب گیری دیجیتال ممکن است گزینه بهتری برای شما باشد. با این حال، اگر به دنبال گزینه ارزان تری هستید، قالب گیری سنتی ممکن است انتخاب مناسبی برای شما باشد.

قالب ارتودنسی ثابت

قالب های ارتودنسی ثابت با چسباندن آنها به سطح جلوی هر دندان با استفاده از چسب دندانپزشکی کار می کنند. پس از قرار دادن قالب ها، سیم های ارتودنسی از طریق براکت ها عبور داده می شوند و با استفاده از باندهای کوچک یا گیره ها به آن ها متصل می شوند. سیم ها به تدریج سفت می شوند که باعث فشار بر دندان ها و حرکت آنها به موقعیت دلخواه می شود. انواع مختلفی از قالب های ارتودنسی ثابت وجود دارد، اما رایج ترین نوع آنها از جنس استیل ضد زنگ ساخته شده است. سایر مواد مورد استفاده برای قالب ها عبارتند از سرامیک، پلاستیک و کامپوزیت. قالب های ارتودنسی ثابت معمولاً به مدت 12 تا 24 ماه در جای خود باقی می مانند، اما این مدت می تواند بسته به پیچیدگی ناهنجاری دندانی و سرعت حرکت دندان ها متفاوت باشد.

ارتودنسی بدون قالب گیری

در این روش، به جای استفاده از قالب‌های سنتی گچی که می‌توانند برای برخی افراد ناخوشایند و حتی دردناک باشند، از اسکنرهای سه بعدی پیشرفته برای ایجاد تصاویر دقیق از دندان‌ها و فک استفاده می‌شود. این تصاویر دیجیتال سپس به عنوان مبنای ساخت ابزارهای ارتودنسی مانند بریس‌ها و پلاک‌ها به کار می‌روند. دو روش اصلی برای ارتودنسی بدون قالب‌گیری وجود دارد:

• سیستم Invisalign: این سیستم از پلاک‌های شفاف و متحرک برای جابه جایی دندان‌ها استفاده می‌کند. پلاک‌های Invisalign با استفاده از تصاویر دیجیتال ساخته می‌شوند و کاملاً متناسب با دندان‌های شما هستند.
• سیستم SureSmile: این سیستم از سیم‌های ارتودنسی سفارشی‌سازی شده برای جابه جایی دندان‌ها استفاده می‌کند. سیم‌های SureSmile با استفاده از تصاویر دیجیتال ساخته می‌شوند و حرکت دندان‌ها را به طور دقیق کنترل می‌کنند.